UBIEGŁY ROK

Stary rok

Podobno nowy rok skłania do refleksji. No to i ja zrobię małe podsumowanie.

Zeszły rok był dobrym rokiem.

Do naszego zespołu dołączył mój mąż – adw. Bartłomiej Swaczyna i objął dział spraw z zakresu spadków (także spadków międzynarodowych), podziałów majątku i nieruchomości (jest w tym zakresie specjalistą) oraz apl. adw. Magdalena Junak.

Pani Magdalena Junak pracuje u nas już od dłuższego czasu, ale teraz w charakterze aplikanta adwokackiego.

Praca

Mieliśmy w zeszłym roku dużo pracy, a w rezultacie  – sądowe „wzloty i upadki”.

Nie mogę napisać, że mieliśmy tylko sukcesy, bo nie byłaby to prawda. Niestety tak się nie da.

Sukcesy nie zależą zresztą tylko od naszej pracy mimo, iż zawsze staramy się dobrze prowadzić sprawy naszych Klientów.

Sukcesy zależą też od innych, zewnętrznych czynników, w tym – sędziów.

Z tego powodu bywa różnie – doświadczamy i satysfakcji i frustracji.

Przyznam, że zakończyłam rok 2022 sprawą, która mnie strasznie zabolała.

Nie, nie przegrała , ale zamiast ogłosić wyrok sąd odroczył sprawę na następny termin.

Dlaczego mnie to zabolało?

Bo jestem bardzo czuła na punkcie równego traktowania praw i matki i ojca, a w dalszym ciągu na każdym kroku spotykam się z faworyzowaniem matek.

Nie mam oczywiście nic przeciwko matkom, ale marzę – i nie wierzę, że dożyję takiego czasu – żeby ojcowie byli traktowani w sądzie na równi z matkami.

Na razie rzadko mi się udaje obserwować takie cuda. Żałuję…

Czego mi żal?

Żal mi strasznie jednej sprawy, którą „oddałam”.

Sprawę z kategorii bardzo trudnych, czyli takich, jakie lubię najbardziej.

Oddałam, a właściwie zasugerowałam Klientce, żeby zastanowiła się z kim chce dalej współpracować – ze mną tj. pełnomocnikiem ustanowionym przez nią w sprawie, czy adwokatem doradzającym przy okazji prowadzenia innej sprawy (czego zresztą robić nie powinien).

Swoje sprawy prowadzę sama i sama biorę za to odpowiedzialność, więc współpraca z innym adwokatem była z zasady wykluczona.

Klientka wybrała „strzelanie z kałacha” w miejsce moich „koronek” i miała oczywiście prawo do takiego wyboru.

Ja żałuję, bo nie jest mi dane wykonywać delikatnej i trudnej pracy z ogromną nadzieją na powodzenie.

Nie zawsze moje metody są zbieżne z doraźnymi oczekiwaniami Klienta i to oznacza czas na rozstanie.

Tak, jak do lekarza idziemy po leczenie i lekarz decyduje jak to leczenie ma przebiegać, tak i adwokat ma wykonywać pracę w interesie Klienta, a nie spełniać jego życzenia.

Jeżeli Klient wie lepiej, co należy robić w sprawie to albo nie potrzebuje adwokata, albo potrzebuje innego adwokata – nie mnie.

Od tego czasu minęło dwa miesiące, a mi nadal żal i myślę o sprawie…

Nadal lubię moją pracę

Być może widać na tym przykładzie, że lubię prowadzić trudne sprawy.

Widać chyba też, że my adwokaci przeżywamy sprawy swoich Klientów i zależy nam na jak najlepszym wyniku.

Przynajmniej mogę odpowiedzialnie takie oświadczenie złożyć w imieniu naszej kancelarii.

Życzę wszystkim na ten nowy rok, którzy mają sprawy w sądach, aby zakończyły się szybko i pomyślnie.

Oba zaklęcia są umiarkowanie realne niestety.

Szybko w sądzie nie jest nigdy i nadal postrzegam to jako ogromny mankament postępowań rodzinnych.

Pomyślnie? To może otworzyć filozoficzną dyskusję co to oznacza dla konkretnej osoby?

To może po prostu: wszystkiego najlepszego!

Agnieszka Swaczyna
adwokat

Photo by Gabe Pierce on Unsplash

***

Sąd to nie konfesjonał

Tytuł może dziwny, ale chciałam dobitnie oddać myśl, istotną – jak sądzę – dla każdej osoby korespondującej z sądem. Do sądu idziemy PO COŚ. A sędzia to nie nasz przyjaciel (także nie wróg).

Sędzia to osoba, która ma wziąć pod uwagę argumenty obu stron, przeanalizować dowody i wydać orzeczenie [Czytaj dalej…]